آیه 105 سوره آل عمران

از دانشنامه‌ی اسلامی

وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَاخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ

[3–105] (مشاهده آیه در سوره)


<<104 آیه 105 سوره آل عمران 106>>
سوره :سوره آل عمران (3)
جزء :4
نزول :مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و شما مسلمانان مانند مللی نباشید که پس از آنکه آیات روشن برای (هدایت) آنها آمد راه تفرقه و اختلاف پیمودند، که البته برای آنها عذاب بزرگ خواهد بود.

و [شما ای اهل ایمان!] مانند کسانی نباشید که پس از آنکه دلایل روشن برای آنان آمد، پراکنده و گروه گروه شدند و [در دین] اختلاف پیدا کردند، و آنان را عذابی بزرگ است؛

و چون كسانى مباشيد كه پس از آنكه دلايل آشكار برايشان آمد، پراكنده شدند و با هم اختلاف پيدا كردند، و براى آنان عذابى سهمگين است؛

همانند آن كسان مباشيد كه پس از آنكه آيات روشن خدا بر آنها آشكار شد، پراكنده گشتند و با يكديگر اختلاف ورزيدند، البته براى اينان عذابى بزرگ خواهد بود.

و مانند کسانی نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند؛ (آن هم) پس از آنکه نشانه‌های روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آنها عذاب عظیمی دارند.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Do not be like those who became divided [into sects] and differed after manifest signs had come to them. For such there will be a great punishment

And be not like those who became divided and disagreed after clear arguments had come to them, and these it is that shall have a grievous chastisement.

And be ye not as those who separated and disputed after the clear proofs had come unto them. For such there is an awful doom,

Be not like those who are divided amongst themselves and fall into disputations after receiving Clear Signs: For them is a dreadful penalty,-

معانی کلمات آیه

«بَیِّنَاتُ»: دلائل روشن.

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«105» وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌

و مانند كسانى نباشيد كه بعد از آنكه دلايل روشن برايشان آمد، باز هم اختلاف كرده و پراكنده شدند و براى آنان عذابى بزرگ است.

پیام ها

1- از تاريخِ تلخِ اختلافات پيشينيان، درس بگيريم. «وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ ...»

2- هميشه ريشه‌ى اختلافات جهل نيست، هوس‌ها نيز اختلاف برانگيز است.

«وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ»

3- اختلاف و تفرقه، نه تنها قدرت شما را در دنيا مى‌شكند، بلكه در قيامت نيز گرفتار عذاب جهنّم مى‌سازد. «لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ»

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (105)

بعد از آن تحذير از تفرقه و اختلاف كلمه مى‌فرمايد:

وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ‌: و مباشيد اى امت مانند كسانى كه، تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا: متفرق شدند مانند يهود و نصارى و اختلاف كردند در دين، مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ‌: بعد از آنكه آمد ايشان را حجتهاى روشن در كتب آنان كه موجب اتحاد و اتفاق باشد بر توحيد و نبوت و تصديق احوال آخرت. يا مراد، مبتدعين اين امتند، وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ‌: اين جماعت مختلفين در اصول دين، يا مبتدعين، براى ايشان است عذابى بزرگ كه به وصف در نيايد.

تنبيه: آيه شريفه تهديد عظيمى است نسبت به متفرقين و مخترعين و مبتدعين در دين، و اشاره است به تفرقه يهود و نصارى. «زاذان» روايت نموده:

روزى خدمت حضرت امير المؤمنين عليه السّلام در مسجد رفتم، ديدم رأس الجالوت حبر يهود و جاثليق راهب نصارى را به عنف آوردند. حضرت به رأس الجالوت فرمود: واى بر تو، مى‌دانى يهود بعد از حضرت موسى چند فرقه شدند؟

جواب داد در كتاب نظر كنم. حضرت فرمود: لعنت بر تو، چه نوع رياست مى‌كنى، هرگاه مسئله حلال و حرام از تو پرسند، گوئى در كتاب نظر كنم.

اگر آن كتاب سوخته يا دزديده شود، چه خواهى كرد؟ پس به جاثليق فرمود:

نصارى چند فرقه شدند؟ گفت چهل و پنج فرقه. فرمود: دروغ مى‌گوئى، به خدا من تورات و انجيل را بهتر از شما مى‌دانم. امت موسى هفتاد و يك فرقه شدند، هفتاد فرقه آنها هالك و يك فرقه ناجى است؛ و امت عيسى هفتاد و دو فرقه، تمام هالك و يك ناجى، و امت حضرت پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم هفتاد و سه فرقه، تمام آنها هالك الا يك فرقه، و ايشان شيعيان من هستند كه خداوند در شأن آنها

تفسير اثنا عشرى، ج‌2، ص: 203

فرموده: و ممّن خلقنا امّة يهدون بالحقّ و به يعدلون. «1»


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَيِّناتُ وَ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِيمٌ (105)

ترجمه‌

و نبوده باشيد مانند آنانكه متفرق شدند و اختلاف كردند پس از آنكه آمد ايشان را حجتها و آنگروه هر آينه براى آنها است عذابى بزرگ.

تفسير

و نبوده باشيد مانند يهود و نصارى كه اختلاف نمودند در توحيد و تنزيه ذات احديت از صفات خلق و در احوال آخرت بعد از آنكه رسيد بشما آيات بينات و ادله واضحه كاشفه از حق كه موجب اتفاق و مزيل اختلاف است اين آيه هم بنظر حقير تأييد تحقيق سابق را مينمايد كه ميخواهد بفرمايد دعوت باسلام با تفرق انجام نميشود بايد متفق شويد و از هواى نفس صرف نظر كنيد و از تعصب و عناد دست بكشيد و بكلمه جامعه متابعت امام عادل و مبلغ و داعى حقيقى اسلام را نمائيد كه يد اللّه مع الجماعة تا باين توفيق موفق و باين مقصود نائل شويد و در صورتى كه متفرق شويد و از اماميكه منصوب از طرف خداوند است اعراض نمائيد بعذاب عظيم گرفتار خواهيد شد.

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


وَ لا تَكُونُوا كَالَّذِين‌َ تَفَرَّقُوا وَ اختَلَفُوا مِن‌ بَعدِ ما جاءَهُم‌ُ البَيِّنات‌ُ وَ أُولئِك‌َ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ عَظِيم‌ٌ (105)

و نباشيد مثل‌ كساني‌ ‌که‌ متفرق‌ شدند و اختلاف‌ (مخالفت‌ يك‌ ديگر) نمودند ‌تا‌ اينكه‌ آمد ‌آنها‌ ‌را‌ ادلّه‌ واضحه‌ و آيات‌ بيّنه‌ و اينها كساني‌ هستند ‌که‌ اختصاص‌ داده‌ شدند بعذاب‌ عظيمي‌.

بعض‌ مفسرين‌ گفتند تفرقه‌ و اختلاف‌ بيك‌ معني‌ ‌است‌ و تكرارش‌ تأكيد ‌است‌ و بعضي‌ گفتند تفرقه‌ ‌در‌ عداوت‌ ‌است‌ و اختلاف‌ ‌در‌ دين‌ ‌است‌.

و تحقيق‌ كلام‌ اينست‌ ‌که‌ تفرقه‌ بمعني‌ جدايي‌ ‌است‌ مقابل‌ وصل‌ ‌که‌ اتصال‌ بيك‌ ديگر ‌است‌ و اجتماع‌ ‌با‌ ‌هم‌ ‌که‌ بشر بالذات‌ احتياج‌ بيكديگر دارند چه‌ ‌در‌ امور دنيوي‌ و نظام‌ عالم‌ و لذا گفتند (الانسان‌ مدني‌ بالطبع‌) بخلاف‌ حيوانات‌ ‌که‌ زندگي‌ ‌آنها‌ انفراديست‌ فقط ‌در‌ جماع‌ و حفظ بچه‌ها يك‌ احتياج‌ موقت‌ محدودي‌ دارند.

و چه‌ ‌در‌ امور دين‌ و مسلك‌ ‌که‌ احتياج‌ بتعليم‌ و تعلّم‌ و تربيت‌ و ارشاد و هدايت‌ دارند و بامر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر چون‌ شهوت‌ و غضب‌ و حب‌ّ مال‌ و منال‌ ‌در‌ كمون‌ بسياري‌ رسوخ‌ دارد و ‌اگر‌ ‌خود‌ سر باشند و بجان‌ يكديگر بيفتند نظام‌ دنيا و دين‌ برهم‌ ميخورد و فساد سر ‌تا‌ سر دنيا ‌را‌ پر ميكند.

و اختلاف‌ اختلاف‌ ‌در‌ رأي‌ و سليقه‌ و دين‌ و مسلك‌ ‌که‌ باعث‌ عداوت‌ و قتل‌ و غارت‌ و بالاخره‌ منجر باضمحلال‌ و فناء ميشود و همين‌ تفرقه‌ و اختلاف‌ منشأ ضعف‌ كفار شد ‌در‌ صدر اسلام‌ چنانچه‌ ميفرمايد تَحسَبُهُم‌ جَمِيعاً وَ قُلُوبُهُم‌ شَتّي‌ حشر ‌آيه‌ 14، و نيز ميفرمايد فَأَغرَينا بَينَهُم‌ُ العَداوَةَ وَ البَغضاءَ إِلي‌ يَوم‌ِ القِيامَةِ مائده‌ ‌آيه‌ 14، و همين‌ منشأ ضعف‌ مسلمين‌ شد ‌از‌ اختلاف‌ ‌بين‌ مسلمين‌ ‌در‌ امر خلافت‌ و منجرّ باختلاف‌ بني‌ اميّه‌ و بني‌ عباس‌ و رفته‌ رفته‌ ‌بين‌ شيعه‌ و سني‌ و تفرقه‌ ‌بين‌ ممالك‌

جلد 4 - صفحه 309

اسلامي‌ ‌الي‌ زماننا ‌هذا‌ و لذا ميفرمايد:

وَ لا تَكُونُوا اي‌ جماعت‌ مسلمين‌ كَالَّذِين‌َ تَفَرَّقُوا ‌از‌ مشركين‌ و يهود و نصاري‌ و اختلفوا ‌در‌ امر پيغمبر اسلام‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ و دين‌ حقه‌ اسلامي‌.

مِن‌ بَعدِ ما جاءَهُم‌ُ البَيِّنات‌ُ ‌از‌ ادله‌ روشن‌ اسلام‌ و معجزات‌ باهرات‌ و جامعيت‌ صفات‌ انبياء ‌در‌ وجود مبارك‌ ‌محمّد‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ ‌از‌ روي‌ عناد و عصبيت‌ و هوي‌ و هوس‌ و حب‌ّ جاه‌ و مال‌.

وَ أُولئِك‌َ لَهُم‌ عَذاب‌ٌ عَظِيم‌ٌ تهديد مسلمين‌ ‌است‌ ‌که‌ ‌اگر‌ ‌شما‌ ‌هم‌ تفرقه‌ و اختلاف‌ ‌در‌ ميانتان‌ حكم‌ فرما شد همان‌ عذاب‌ عظيم‌ ‌در‌ دنيا و آخرت‌ بشما متوجه‌ خواهد شد.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 105)- در این آیه مجددا پیرامون مسأله اتحاد و پرهیز از تفرقه و نفاق بحث می‌کند، می‌فرماید: «و مانند کسانی نباشید که پراکنده شدند و اختلاف کردند» (وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا).

اصرار قرآن در این آیات در باره اجتناب از تفرقه و نفاق، اشاره به این است که این حادثه در آینده در اجتماع آنها وقوع خواهد یافت زیرا هر کجا قرآن در ترساندن از چیزی زیاد اصرار نموده اشاره به وقوع و پیدایش آن می‌باشد.

لذا در پایان آیه می‌فرماید: «کسانی که با بودن ادله روشن در دین چنان اختلاف کنند به عذاب عظیم و دردناکی گرفتار می‌گردند» (مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ).

جامعه‌ای که اساس قدرت و ارکان همبستگیهای آنان با تیشه‌های تفرقه در هم کوبیده شود، سرزمین آنان برای همیشه جولانگاه بیگانگان و قلمرو حکومت استعمارگران خواهد بود، راستی چه عذاب بزرگی است!

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

منابع